14 Mayıs 2009 Perşembe

Öyle.

Dönen bi sandalyem var benim. Arkasına fazla yaslanarak bi parçasının kırılmasına neden olmuştum Eylül’de falan. O zamandan beri, sürekli ‘yarın onu görütüp parçasını değiştirecekmiş’ gibi hissediyorum otururken, her an. Her gün kendimi inandırıyomuşum resmen buna. Hayır, değişmesini falan istemiyorum bi zararı yok bana. Duvardaki boyanın minik bi parçasının aşınması gibi bi şey bu, ama sanki her an babam kapıdan girip “Topla her şeyi servise gidiyoruz!” diyecekmiş gibi hissediyorum otururken, sandalye emanetmiş gibi. Ve ilk kez bugün fark ediyorum bunu.
Niye işkence ediyosam kendime.



Yine olsa yine yaparım.
Öyle.

0 sfnoadjg.: