20 Nisan 2009 Pazartesi

how can we know that we're different?

Fotoğraf çekiniyosunuz mesela. Hemen nası çıkmışız lan göster bi diye atlıyosunuz, zoom yapıyosunuz bakıyosunuz falan her neyse. Arkadaşınız her zamanki gibi çıkıyo hep, gözün kendine takılınca ise "Iııy bu ne ya bok!" modlarına giriyosun. Hep kendi kusurlarını görüyosun tabii ki. İşte farkında olmadan ben de yapıyorum ama görünce beynini uçurasım geliyo öyle fotoğraf çekinip "İğrenç çıkmışım yine yaa of" diyen kızların, ama dişlerimi sıkmakla yetinmek zorunda kalıyorum. Sensin oolum işte kimi kandırıyosun! Ama öyle gelmiyo sana.

Yalnız diğerlerinin gözünde otobüste ya da herhangi bir yerde karşılaşılan herhangi biri olma düşüncesi öyle korkunç geldi ki şu an. Ne benciz yaratıklarız lan, cidden. Ama çok ironik; sen kendini hayatın merkezi olarak görürken, insanların suratına bakmaya bile yeltenmediği, sadece var olan biri olman...

Bi de ben, sadece ben böyle yapıyorumdur, böyle düşünüyorumdur sanardım hep. Oysa blog okurken "Oha lan fikrimi çalmış herif!" falan diyorum bi anlığına. Ve genelde herkeste böyle olduğunu bildiğim bi şeyi insanların "Bana böyle oluyo, şöyleyim ben" şeklinde anlatması çok güldürüyo beni. Sesim kısılınca bi' iki hafta sürüyo benim, kamptayken kısılmıştı bi kez ve kampın yarısından çoğunu kısık sesle geçirdim. Arkadaşlar da travesti sesi gibi çıkan sesimle dalga geçiyolardı (fırsattan istifade çok feci şeyler yaptık ama =P). Bunun bana özel bi durum olmadığını anladığımda -ki çok geç olmuştu- yıkılmıştım resmen, abilityimdi o benim ya of.

Şimdi kıssadan hissesini yazıyım da tam olsun. Ööyle bi şey keşfettiğinde "Anaa böyleymiş bu süper lan!" diyip dolaşmıcaksın ortalıkta Iris bak sevmediğim hareketler bunlar. Oldu. İğrenç de çıkma fotoğraflarda yolarım =P

0 sfnoadjg.: